แฮ็กเกอร์ (Hacker) กลายเป็นบุคคลสำคัญในโลกภาพยนตร์ แต่ฮอลีวูดมักสร้างภาพลักษณ์ที่ผิดเพี้ยนไปไกล คำว่า “แฮ็ก” ถูกใช้เรียกคนที่เจาะเข้าระบบคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นเรื่องที่ค่อนข้างใหม่ เมื่อเทียบกับความหมายอื่น ๆ
การแพร่หลายของคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลและอินเตอร์เน็ตในช่วง 3 ทศวรรษที่ผ่านมา ส่งผลให้เกิดแนวคิดการใช้คอมพิวเตอร์ขุดข้อมูลหรือเข้าถึงข้อมูลส่วนตัว ซึ่งมักถูกนำเสนออย่างผิดเพี้ยนในหนัง
หนังมักสร้างภาพจำเกี่ยวกับแฮ็กเกอร์ เช่น เป็นคนเก็บตัว ฉลาดล้ำเลิศ แฮ็กทุกอย่างได้จากทุกที่ แต่ความจริงแล้ว การแฮ็กไม่ได้มีเสน่ห์หรือแย่ขนาดนั้น
10 เรื่องไม่จริงเกี่ยวกับแฮ็กเกอร์
1. แฮ็กข้อมูลเหมือนกับการกู้ระเบิด
หนังมักสร้างฉากแฮ็กเกอร์ต้องแข่งกับเวลาเพื่อกู้ข้อมูล แต่ในความเป็นจริง การแฮ็กใช้เวลานานเป็นชั่วโมงหรือวัน ไม่ใช่แค่ไม่กี่นาที หนังใส่ฉากเร้าใจเพื่อเพิ่มอรรถรส แต่มันไม่ใช่ภาพลักษณ์การแฮ็กที่แท้จริง
2. แฮ็กง่ายกว่าที่คิด
เวลาแฮ็กในหนัง มักจะมีการเปิดหลายหน้าต่าง พิมพ์รัวบนแป้นพิมพ์ แต่ความจริงไม่น่ากลัวขนาดนั้น แฮ็กเกอร์มักใช้ความคิดมากกว่าการกดปุ่ม เป้าหมายคือการหาช่องโหว่ที่ง่ายและเร็วที่สุดในการเข้าถึงไฟล์ คอมพิวเตอร์ เว็บไซต์ หรือบัญชี อาจง่ายแค่การลองรหัสผ่านที่คนนิยมใช้
3. พิมพ์เร็วไร้สาระ
แฮ็กเกอร์ในหนังมักพิมพ์เร็ว แม้จะเป็นทักษะที่แฮ็กเกอร์เก่งกาจ แต่การแฮ็กต้องการความแม่นยำ การกดปุ่มรัว ๆ บนแป้นพิมพ์ไม่ใช่วิธีที่ดี การแฮ็กต้องใช้ความคิดและวางแผน ดังนั้น การโฟกัสและใส่ใจสำคัญกว่าการกดแป้นพิมพ์รัว ๆ
4. แฮ็กเกอร์เป็นเนิร์ดผู้โดดเดี่ยว
หนังมักสร้างภาพจำแฮ็กเกอร์เป็นคนอยู่บ้านแม่ เสื้อผ้าโทรม บางเรื่องสร้างภาพเป็นอัจฉริยะเก็บตัว แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ทั้งคู่ แฮ็กเกอร์อาจปกติเหมือนคนทั่วไป มักมีความรู้และสนใจคอมพิวเตอร์ อาจมีงานประจำ มีครอบครัว การมองแฮ็กเกอร์เป็นแค่ผู้ชายไร้สังคมสร้างภาพลักษณ์ที่ผิดเพี้ยน
5. แฮ็กเกอร์ทำงานคนเดียว
หนังมักสร้างภาพแฮ็กเกอร์เป็นคนที่เก่งกาจ สามารถแก้ปัญหาได้ด้วยตัวเอง เหมือนมีพรสวรรค์ในการคุยกับคอมพิวเตอร์ แต่ฮอลีวูดเข้าใจผิดอีกแล้ว การแฮ็กมักเป็นงานทีม แฮ็กเกอร์อาศัยการแบ่งปันเทคนิค เคล็ดลับ และร่วมมือกันเพื่อแฮ็กสำเร็จ แฮ็กเกอร์ทุกคนต้องเริ่มต้นจากที่ไหนสักแห่ง เรียนรู้จากคนอื่น เพื่อนำความรู้มาประยุกต์ใช้
6. แฮ็กได้ทุกอุปกรณ์
หนังมักแสดงภาพอุปกรณ์แฮ็กที่ผิดไปไกล แม้บางเรื่องจะมีแฮ็กเกอร์ในห้องใต้ดินกับคอมพิวเตอร์สุดเท่ แต่หนังอีกหลายเรื่องแสดงให้เห็นแค่แล็ปท็อป มือถือ หรืออะไรก็ตามที่มีหน้าจอ แฮ็กเกอร์เหล่านี้ถูกว่าเก่งกาจสามารถแฮ็กทุกอย่างได้ด้วยมือเปล่า ความจริงคือ การแฮ็กส่วนใหญ่ต้องการอุปกรณ์ที่เหมาะสม เหมือนช่างก่อสร้างไม่สามารถสร้างบ้านทั้งหลังด้วยมือเปล่า แฮ็กเกอร์ต้องการคอมพิวเตอร์ที่มีสเปคเพียงพอเพื่อรันโปรแกรมต่าง ๆ และบางครั้งการแฮ็กเครื่องจักรอาจต้องใช้แฟลชไดร์ฟที่บรรจุซอฟต์แวร์พิเศษ ไม่มีคอมพิวเตอร์เครื่องไหนที่ใช้ได้กับการแฮ็กทุกประเภท
7. แฮ็กทุกอย่างภายในเวลาไม่กี่นาที
หนังมักแสดงฉากแฮ็กเกอร์พิมพ์แป้นพิมพ์ไม่กี่ครั้งก็เข้าถึงข้อมูลได้ อีกครั้งที่ความจริงนั้นน่าเบื่อกว่า แฮ็กเกอร์มักใช้เวลานานกับโปรเจ็กต์ ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ต้องการแฮ็ก อาจใช้เวลาเป็นชั่วโมง วัน หรือมากกว่านั้น โชคดีที่ไม่ต้องนั่งหน้าคอมตลอดเวลา บางขั้นตอนเป็นแบบอัตโนมัติ แต่การแฮ็กเสร็จภายในเวลาไม่กี่วินาทีเหมือนอย่างในหนังนั้นไม่มีทางเป็นจริง
8. เขียนโค้ดอันซับซ้อน
อีกแง่มหนึ่งของการแฮ็กในหนังคือการเขียนโค้ด แฮ็กเกอร์มักนั่งพิมพ์โค้ดยาวเหยียด แต่ความจริงแล้ว การแฮ็กส่วนใหญ่ใช้แค่ข้อความธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นการพิมพ์ข้อความในฟอรัมเพื่อขอความช่วยเหลือ ใส่คำสั่งง่าย ๆ หรือวิธีการอื่น ๆ การเขียนโค้ดไม่ได้เป็นส่วนสำคัญของการแฮ็กเหมือนอย่างที่หนังนำเสนอ โปรแกรมแฮ็กมากมายมีวิธีการแฮ็กสำเร็จรูป ทำให้แฮ็กเกอร์เพียงแค่ค้นหาวิธีที่ถูกต้องแทนที่จะเขียนโปรแกรมใหม่ทั้งหมด
9. แฮ็กเกอร์เป็นอัจฉริยะคอมพิวเตอร์
หนังมักสร้างภาพลักษณ์ว่าเฉพาะคนที่ฉลาดเป็นอัจฉริยะเท่านั้นถึงจะแฮ็กได้ คนเหล่านี้มักมีความสามารถพิเศษในการใช้คอมพิวเตอร์ แต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้น การเรียนรู้การแฮ็กต้องใช้เวลาและความพยายาม แต่ทุกคนสามารถเรียนรู้ได้ เพียงแค่ค้นหาข้อมูลทางออนไลน์ หาชุมชนที่ให้การสนับสนุน และรู้จักที่จะหาคำตอบเมื่อมีข้อสงสัย การแฮ็กไม่ใช่เรื่องร้ายแรงเสมอไป สำหรับหลายคน มันเป็นวิธีการเพิ่มความปลอดภัยและพัฒนาทักษะ
10. ใช้ Deep Web
หลายคนอาจคุ้นเคยกับคำว่า Deep Web และสับสนกับ Dark Web ทั้งสองอย่างนี้ไม่เหมือนกัน หนังมักใช้คำผิด Deep Web เป็นส่วนหนึ่งของอินเตอร์เน็ตที่ไม่ถูกจัดเก็บข้อมูล เป็นที่อยู่ของอีเมลส่วนตัว ซึ่งเป็นเหตุผลที่การค้นหาด้วย Google ไม่สามารถแสดงผลการค้นหาจากบัญชีอีเมลเหล่านี้ได้ แม้ว่าจะสามารถเข้าถึงได้บนอินเตอร์เน็ตก็ตาม
Dark Web เป็นแหล่งที่ผิดกฎหมาย เข้าถึงได้เฉพาะเบราว์เซอร์พิเศษ บางครั้งสองเว็บนี้ทับซ้อนกัน แต่ไม่ได้หมายความว่าเหมือนกัน Deep Web ไม่ได้มีไว้สำหรับกิจกรรมผิดกฎหมายเหมือนอย่าง Dark Web แฮ็กเกอร์อาจมีวิธีการเข้าถึงบางส่วนของ Deep Web เพื่อแฮ็กระบบที่ได้รับการป้องกัน แต่การเข้าถึง Dark Web ไม่จำเป็นสำหรับการแฮ็กเว็บไซต์ทั่วไป
สรุป
แฮ็กเกอร์ไม่ใช่แค่เนิร์ดที่นั่งพิมพ์โค้ดอย่างที่หนังฮอลีวูดมักสร้างภาพ การแฮ็กเป็นกระบวนการที่ใช้ความคิด วางแผน และความรู้มากกว่า แม้ว่าแฮ็กเกอร์บางคนอาจมีความสามารถพิเศษด้านคอมพิวเตอร์ แต่ทุกคนก็สามารถเรียนรู้ที่จะแฮ็กได้ สิ่งสำคัญคือการมีจริยธรรม เพราะการแฮ็กสามารถนำไปใช้ในทางที่ดีหรือไม่ดีก็ได้
เรื่องที่เกี่ยวข้อง:
- 25 หนังสงครามเย็น ลุ้นระทึก ดราม่า สะท้อนความขัดแย้ง
- อย่าหลงกลสแกมเมอร์ (Scammers): เรียนรู้วิธีป้องกันตัวเอง
