นิทานก้อม : พ่อเถ้ากับลูกเขย ตอนกินแจ่ว

นิทานก้อม คือ นิทานที่มีเนื้อเรื่องสั้น ๆ กะทัดรัด อาจจะเป็นในรูปนิทานที่มีคติสอนใจ สอดแทรกคำสอนหรือสะท้อนวิถีชีวิต หรือตลกขำขัน ประโลมโลก นิทานก้อมอาจเล่าในทีมีงานรื่นเริง หรือพบปะเฮฮากัน หรือเล่าสู่กันฟังในตอนเย็น หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ (ข้าวแลง) เพราะว่าสมัยก่อน บ่มีโทรทัศน์ พัดลม หรือ สื่อสิ่งบันเทิง นอกจากมีการมีงานบุญ ถึงจะได้ดูสิ่งมหรสพ เช่น หมอลำ เป็นต้น

นิทานก้อม : พ่อเถ้ากับลูกเขย ตอนกินแจ่ว

เรื่องนี่กะมีอยู่ว่าพ่อเถ้ากับลูกเขยมื้อนั้นกะกินเข่านำกัน แนวกินหละกะเป็นแจ่วปลา เผิ่นพ่อเถ้าเราแหล่วเป็นคนมักกินเค็ม ลูกเขยหละมักจืดบะนี้ ผู้พ่อเถ่าเรากะเดือกน้ำปลาใส่ถ้วยแจ่วซั่นแหล่ว เผิ่นว่ามันจืด

ลูกเขยเผิ่นกะว่า : คือเฮ็ดจังซั่นหละพ่อมันกะเค็มชั่นแหล่ว
พ่อเถ้า : พ่อกะใส่แต่ฝั่งพ่อเด้หละทิด (แนวเป็นถ้วยเนอะ เราว่าใส่แต่ฝั่งเราวะซั่น)
ลูกเขยเผิ่นกะสูนหลายเนอะบ่ฮู้ซิเฮ็ดจังได๋แนวใส่น้ำปลามันกะเค็มติ๊บัดนี้ มันกะซึมฮอดกันเบิดแหล่ว ลูกเขยเผิ่นกะกินอีกสองสามคำซั่นแหล่ว กินบ่แซ่บเนอะมันเค็มเด้
พ่อเถ้ากะถาม : คืออิ่มไวแท้หละทิด (เผิ่นถืกใจหลายน้าแกล้งลูกเขยได้อะ)
ลูกเขย : อิ่มแล้วหละพ่อเอ้ย..กินมาแต่น้อยจนใหญ่แล้ว
ฝ่ายลูกเขยเราอิ่มแล้วกะเลยล้างมือซิแหล่วบัดนี้ ล้างหม่องใดบ่ล้างบัดนี้ เราบัดไปล้างใส่ถ้วยแจ่วนั่นหละ…
พ่อเถ้าก็เลยว่าขึ้น : ห้วย ๆ คือเฮ็ดจั๊งซั่นหละทิด
ลูกเขย : ผมกะล้างใส่ฝั่งผมเด้หละพ่อ