นิทานก้อม : ได้เสียกันเหมิดแหล่ว

นิทานก้อม คือ นิทานที่มีเนื้อเรื่องสั้น ๆ กะทัดรัด อาจจะเป็นในรูปนิทานที่มีคติสอนใจ สอดแทรกคำสอนหรือสะท้อนวิถีชีวิต หรือตลกขำขัน ประโลมโลก นิทานก้อมอาจเล่าในทีมีงานรื่นเริง หรือพบปะเฮฮากัน หรือเล่าสู่กันฟังในตอนเย็น หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จ (ข้าวแลง) เพราะว่าสมัยก่อน บ่มีโทรทัศน์ พัดลม หรือ สื่อสิ่งบันเทิง นอกจากมีการมีงานบุญ ถึงจะได้ดูสิ่งมหรสพ เช่น หมอลำ เป็นต้น

นิทานก้อม : ได้เสียกันเหมิดแหล่ว

หลังจากโรงเรียนเลิก ครูสาวคนหนึ่ง ย่างผ่านมา กะเห็น ด.ช.หล่วย นั่งซึมอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นบักแต้ หน้าโรงเรียน จั่งย่างเข้าไปถาม

ครู สาว : ” อ้าวหล่วย เป็นหยั่งจั๋งบ่เมือเฮือน มานั่งซึมอยู่หน้า โรงเรียนเฮ็ดหยั่ง? “
ด.ช.หล่วย : “ผมบ่อยากเมือบ้านดอกครับครู ผมอับอายคน จนทนบ่ได้แล่วครับ”
ครูสาว : “เกิดเรื่องอีหยั่งขึ้นล่ะ ไส เว้าให้ครูฟังดู๊?”
ด.ช.หล่วย :”กะไทเฮือนผม ญาติพี่น้องผม พากันเฮ็ดเรื่องน่าอับอาย ได้เสียกันเหมิดแล่ว”
ครูสาว : “ครูบ่เข้าใจ ไสลองเว้ารายละเอียดให้ ครูฟังใหม่ดู๊?”
ด.ช.หล่วย : “กะไทเฮือนผม ปู่กะได้กับย่า ตากะได้กับยาย ลุงกะได้กับป้า กับหม่องผมทนบ่ได้ที่สุดกะคือ มื้อคืนนี้เอง ผมเห็นกับตาเลยว่า “พ่อกับแม่ผม กะได้เสียกันแล่ว” ผมอายคนที่สุดเลย ครับครู”
ครูสาว : ………..