นิทานอีสป : หมาป่ากับลูกแกะ เป็นเรื่องราวที่เล่าถึงหมาป่าตัวหนึ่งที่พบกับลูกแกะตัวหนึ่งที่กำลังดื่มน้ำอยู่บริเวณริมฝั่งลำธารในป่า หมาป่าจึงขอให้ลูกแกะช่วยเอาน้ำมาให้ แต่ลูกแกะตอบว่าถ้าหมาป่าจะให้น้ำ ต้องเข้าไปในน้ำเพื่อจับลูกแกะไปเป็นอาหาร หมาป่าจึงบอกวิธีการหาอาหารให้ลูกแกะ แต่ลูกแกะไม่ได้ช่วยเพราะไม่อยากถูกจับไปเป็นอาหาร นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าควรช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่ต้องการคืนบุญ
หมาป่ากับลูกแกะ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังกินน้ำอยู่ที่น้ำตกบนเนินเขา และพอมันเงยหน้าขึ้นมาก็มองเห็นลูกแกะตัวหนึ่งกำลังจะกินน้ำที่ใหลลงไปเบื้องล่าง มันคิดที่จะจับลูกแกะกินเป็นอาหาร จึงหาข้ออ้างและตะโกนว่า “เจ้าบังอาจมากวนน้ำที่ข้ากำลังกินอยู่ให้เลอะโคลนสกปรกได้อย่างไร”
“เปล่านะท่าน ข้าเปล่า” เจ้าลูกแกะพูด “ถ้าน้ำข้างบนนั้นมีโคลนปนอยู่ ก็แสดงว่าข้าไม่ได้เป็นต้นเหตุแน่นอนเพราะน้ำนี้ใหลลงมาจากตรงที่ท่านยืนอยู่ก่อนแล้ว”
เจ้าหมาป่าจึงพูดกลับไปว่า “ถ้าอย่างนั้นละก็ ทำไมช่วงเวลานี้เมื่อปีที่แล้วเจ้าถึงมาด่าว่าข้าเสีย ๆ หาย ๆ ด้วย” “เป็นไปไม่ได้หรอกท่าน” เจ้าหมาป่าคำราม “ถ้าไม่ใช่เจ้า ก็ต้องเป็นพ่อของเจ้าแน่ ๆ” ว่าแล้วเจ้าหมาป่าก็กระโจนเข้าตะครุบลูกแกะผู้น่าสงสาร และขย้ำกินอย่างไม่สนใจเหตุผลของเจ้าแกะนั้นเลย
The Wolf & the Lamb
A stray Lamb stood drinking early one morning on the bank of a woodland stream. That very same morning a hungry Wolf came by farther up the stream, hunting for something to eat. He soon got his eyes on the Lamb. As a rule Mr. Wolf snapped up such delicious morsels without making any bones about it, but this Lamb looked so very helpless and innocent that the Wolf felt he ought to have some kind of an excuse for taking its life.
“How dare you paddle around in my stream and stir up all the mud!” he shouted fiercely. “You deserve to be punished severely for your rashness!”
“But, your highness,” replied the trembling Lamb, “do not be angry! I cannot possibly muddy the water you are drinking up there. Remember, you are upstream and I am downstream.”
“You do muddy it!” retorted the Wolf savagely. “And besides, I have heard that you told lies about me last year!” “How could I have done so?” pleaded the Lamb. “I wasn’t born until this year.”
“If it wasn’t you, it was your brother!”
“I have no brothers.”
“Well, then,” snarled the Wolf, “It was someone in your family anyway. But no matter who it was, I do not intend to be talked out of my breakfast.”
And without more words the Wolf seized the poor Lamb and carried her off to the forest.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนชั่วมักหาข้อแก้ตัวให้กับการกระทำของตัวเองได้เสมอ
The unjust will not listen to the reasoning of the innocent.
